اگر    جرم    بخشی    به    مقدار  جود            نماند          گنهکاری          اندر         وجود

نیم اهل زهد و توبه به من آرسا غرمی           که   به  صدق   توبه کردم   ز عبادت ریائی

چوشکست توبة من،مشکن تو عهد،باری       به من شکسته دل گو،که:چگونه‌ای؟کجایی؟

به طواف کعبه رفتم،به حرم رهم ندادند          که برون درچه کردی، که درون خانه‌آئی؟ 

برادران    طریقت     نصیحتم      مکیند           که توبه در ره عشق آبگینه بر سنگ است

دست حاجت که بری پیش خداوندی بر          که کریم است و رحیم‌است‌و غفوراست‌و ودود

ساقی بیار  جامی  کز  زهد توبه کردم           مطرب   بزن   نوائی   کز   توبه  عار دارم

نا امید   از   در رحمت به کجا باید رفت           یا رب از هر چه خطا رفت هزار استغفار

همه   عمر    اگر   بنده کند معصیتش          به یکی توبه ببخشد،که غفور است ورحیم

سُبحه برکف توبه برلب دل پرازشوق گناه       معصیت   را   خنده  می‌آید ز استغفار ما 

ز عشق و باده رهی، توبه ام دهد زاهد          من و شکیب ز معشوق و می معاذ الله!

یا رب ار نگذری از جرم و گناهم چه کنم؟       ندهی   گر به در خویش پناهم چه کنم؟

کاسه و کوزة تقوا  که  نمودند  درست          دیدم‌آن‌کاسه به‌سنگ آمدوآن کوزه شکست

من نه خودتوبه شکستم که گنهکارشوم        توبه خود راشکند چون تو شوی باده پرست